In eerste instantie heb ik me vooral veel zorgen gemaakt.  Ik had ook niet meteen de juiste kennis en skils om hier adequaat op in te spelen.  En al zeker niet met zo een gevoelig hondje als Ina.  Je doet als snel iets verkeerd.   Ik ben ook maar een mens en zag enkel de doemscenario’s   Ik kon het me ook niet voorstellen dat een hondje zelfs bang kan zijn in een afgesloten tuin en dat alledaagse kleine geluidjes al reden kon zijn tot paniek en vluchtgedrag.

Fase 1 de tuin

Hier ging het vooral om geluiden van de wind, het ritselen van bladeren, overvliegende vogels, bouwwerf geluiden (appartement in opbouw  aan overkant van straat).  Het dichtslaan van buitendeur bij de buren rechts (meermaals daags omdat mevrouw buiten ging roken), ruziemakende tienerdochters van de buren, blaffende honden uit de gehele omgeving (ook ver weg), de achterbuurman (die regelmatig in tuinhuis ging vanwege hobby).

In eerste instantie tilde ik Ina op als ik zag dat ze iets moest doen en zette haar dan in de tuin.  Tot ik merkte dat ze soms van geluiden schrok en weer naar het terras vluchtte.

Als snel gaf ze ook wel aan buiten te willen als ze moest.  Soms ging ze dan vlot mee buiten (als het stil was) maar soms durfde ze niet buiten, of als ze buiten was vluchtte ze opnieuw naar binnen of naar het terras.

Fase twee : de straat.

Eerst ging Ina enkel op de arm even naar buiten.  Maar zelfs op de arm was het vaak rillen van schrik.  We kochten ons een buideltas aan om haar zo mee naar buiten te nemen om aan geluiden te wennen.  (Verkeer en algemen straatgeluiden).  Dat lukte beter dan op de arm.

Aanpak, habituatie met geluidsbestanden.  Specifiek buitengeluiden heb ik geoefend omdat ze voor geluiden binnenshuis prima was gesocialiseerd.   Ik heb zowel voer als spel gebruikt voor habituatie.

fase 3 hardnekkige geluiden

door de geluidsbestanden boekten we zichtbaar resultaat.  Maar er bleven hardnekkige (eerder ook originele geluiden) te zijn waar Ina het lastig mee bleef hebben in de tuin.   Dit dan vooral de buurhond en het dichtslaan van de achterdeur bij de buren.   Alle andere blaffende honden uit de omgeving was geen probleem meer.   Omdat door sommige geluiden de zindelijkheid moeizaam verliep heb ik me aangemeld op een betalend forum van Geert De Bolster.    hiernaast zijn advies.

Opmerkelijk was dat Ina het op straat juist wel steeds beter leek te doen.  

 In de tuin had Ina haar eigen plekjes om zich veilig te voelen.  Dit was voor haar een welgekomen strategie om de kat uit de boom te kijken, terwijl ik zelf uiteraard ook altijd aanwezig was.

fase 4 Lente, en nieuwe tuingeluiden

Langzaam ging het steeds beter.  Er waren heel wat nieuwe tuingeluiden zoals grasmaaier of buren die bij goed weer buiten zaten.  Ze was niet meer bang voor de kleinste prul, maar de buurhond en het dichtslaan van de achterdeur bij de buren bleef problematisch.  Op tal van nieuwe geluiden ontwikkelde Ina ook reactiviteit.  Het leek op dapperheid (het willen wegblaffen van het gevaar) maar had toch zijn wortels in onzekerheid en angst.  Video hiernaast: In de lente werd het drukker in de omliggende tuinen waardoor hier dan ook reactiviteit door ontstond.